DOĞAYA KAÇIŞ

Bugün de Kaş’ta kalacağım ve kendime tam bir gün dinlenme fırsatı vereceğim. Sabah 05.30‘da uyandım. Küçük şekerlemelerle 06.30’a kadar yattım. Sonra kalktım bir banyo yaptım, giyindim ve kendimi Kaş sokaklarına attım.

Güneşli, rüzgarsız, harika bir sabah. Kaş daha yeni uyanıyor. Limanda mendirek üzerinde bir yürüyüş yaptım, döndüm sahilde güzel bir çay bahçesine oturdum. Yavaş yavaş, her yerden yürüyüşçü fırlamaya başladı. Minibüsler gidiyor geliyor, gruplar doluşup doluşup yola çıkıyorlar, Tamamı yabancı. Bu trafik yaklaşık bir saat sürdü. İnsan yürürken pek fark edemiyor ama, Likya Yolu ciddi bir turizm potansiyeli yaratmış. Örneğin dün pek çok yatak, yürüyüşçüler tarafından doldurulmuş. Saat 08.30 gibi kalktım, 2 gazete aldım, tekrar çay bahçesine döndüm. Yaklaşık bir saat gazete okudum.

Gazeteleri bitirince uzun bir Kaş turu attım. Ara sokaklara varıncaya kadar. Kaş’ı çok uzun yıllar önce, belki 25, belki 30 sene önce görmüştüm. Çok değişmiş. Tepelere doğru büyümüş. Eskiden çok daha küçüktü. Kaş turundan sonra odaya döndüm. Baktım dün yıkadığım çamaşırlardan bazılarını iyi yıkayamamışım. Onları ayırdım, tekrar yıkadım. Yemek yedim. Sonra yatağa uzanıp, 1 saat kadar haritalardan ve Likya Yolu kitabından  sonraki parkurları inceledim. Sonra kalktım, günlüğümü alıp dışarı çıktım. Bir çay bahçesine oturup uzunca bir süre günlük yazdım.

Bu arada, yola çıkmadan önce yaptığım tüm mali hesaplar yanlış çıktı. Harcamalarım, şu ana kadar tahminlerimin 2-3 katı oldu. Hanıma telefon açtım. Bir ton fırça yedikten sonra ek bir bütçe kopardım. Keyfim yerine geldi.

Hesaplarımın yanlış çıkma nedenlerinin başında da çadır geliyor. Aslında, sadece Kaş ve Finike’de 2 gece pansiyonda kalmayı, geri kalan gecelerde kamp kurmayı planlamıştım. Ama bu gece de dahil olmak üzere şu ana kadar 6 gece pansiyonda kalmışım. Sadece 3 gece kamp kurmuşum.

Çadır yaşamını severim, çok da keyif alırım. Ama benim şu ana kadar kullandığım tüm çadırlar 4 kişilikti. 3-4 kg ağırlığında otağ gibi çadırlar. Bu geziye özel, tek kişilik, hafif, tünel tipi bir çadır aldım. Ama hata yapmışım. Özellikle ilk günlerin sürekli yağmurlu olması nedeniyle saatlerce çadırın içine tıkıldım kaldım. Resmen fenalık geldi içime. Ondan sonra da, gayrı ihtiyari o tabut gibi yerden beni kurtaracak her türlü seçeneğe balıklama atladım. Bundan sonra dome tipi çadırdan vazgeçmem. 2 kişilik dome tipi bir çadır benim için ideal.

Her neyse, çektiğim fotoğrafları görmek ve mesajlarıma bakmak için bir internet kafeye girdim. Almanlar da orada, msn üstünden biriyle görüşüyorlar. Sanırım Almanya’daki çocukları. Ben çektiğim fotoğrafları, hafıza kartından flash belleğe attırdım. Bilgisayarda baktım. Hiç beğenmedim. Pek çok fotoğraf flu, pek çok fotoğrafın ışık ayarları iyi değil, bazı önemli yerlerde pillerin şarjı bittiği için yeterli fotoğraf çekememişim. Hiç beğenmedim, hiç. Bundan sonra fotoğraf konusunu öğrenmeli ve daha iyi bir makineye sahip olmalıyım.

Fotoğraflara ve mesajlara baktıktan sonra kalktım. Almanlar yarın nereye yürüyeceğimi sordular. Hemen anladım, beraber yürümek istiyorlar. ‘’Ben henüz karar vermedim, belki bir gün daha kalırım Kaş’ta’’ dedim. Onlara iyi şanslar diledim ve resmen kaçtım. Onların yürüyüş temposu ve tarzı beni perişan ediyor çünkü..

Akşam üzeri odaya döndüm. Yemek yedim ve 2 duble rakı içtim. Eşyalarımı toplamadım. Çünkü hanım şubeden teslim alınmak üzere, Yurtiçi kargoyla pantolon ve solar şarj cihazı yollamıştı. Bugün Pazar olduğu için alamadım. Yarın mecburen kargonun açılışını bekleyeceğim. Eşyalarımı sabah toplarım.

Yarın ki hedef Aparlei..