BUZ KAZMASI
Buz kazması dağcılığın en temel malzemelerindendir. Kar ve buz altında yapılan tırmanışlarda, yan geçişlerde, inişlerde ve emniyet almada kullanılır. Ayrıca kar/buz üzerinde düştüğünüzde durmanızı sağlayacak yegane araçtır. O nedenle de hayati önemi vardır.
Bir buz kazması şu kısımlardan oluşur.
KAZMA: Tırmanışta, inişte, düşüşü durdurmada buza saplayacağınız kısımdır.
KAFA: Bir kullanım fonksiyonu yoktur. Keserle kazmanın birleştiği yerdir.
KESER: Buz kırmada, temizlemede, yol açmada,basamak yapmada kullandığınız kısımdır.
TASMA: Kazmanın elinizden kayıp gitmesini önlemek için, el bileğinize takmanıza yarayan bir bilekliktir.
TASMA DURDURUCU: Tasmanın kazma üzerinden sıyrılıp çıkmasını önlemek üzere takılmış parçadır.
SAP: Kazmanın ana gövdesidir.
YÜKSÜK (ÇİVİ) UÇ: Kar üzerindeki dik çıkış ve inişlerde, kazmayı kafadan tutarak kara saplamanıza ve baton gibi kullanmanızı sağlayan kısımdır.
Buz kazması, ortağçağda, Alp Dağlarında çobanlar tarafından kullanılan ve ağaç gövde ucuna takılmış demir bir çubuktan ibaret olan modelden geliştirilmiştir. Bu kazmanın dağcılıkta ilk kullanımı Jacques Balmat ve Michael – Gabriel Paccard tarafından 1786 yılında Mont Blanc’ta yapılmıştır.
1840 yılında Grivel bu kazmanın arka tarafına keseri ekledi. 19. yüzyılın sonunda kazma büyüklüğü 120-130 olarak sabitlenmişken bir İngiliz Dağcı olan Oscar Eckenstein ilk 85-86 cm.lik kısa buz kazmasını yaptı ve dönemin dağcıları tarafından çok eleştirildi.
20. yüzyılın başında kazma kısmı yaklaşık 2 kat uzatıldı.
1953 yılında K2 Dağına yapılmış bir Amerikan ekspedisyonunda, Art Gilkey yüksek irtifa hastalığına yakalandı ve aşağıya indirilmesi gerekti. 5 dağcı uyku tulumuna sarılmış Gilkey‘i yamaçtan kaydırarak indirirlerken hepsi birden kaymaya başladı. Dağcılardan Pete Schoening’in kazması bir kayaya sıkıştı ve bu baltaya bağlı ip tüm dağcıların hayatını kurtardı. Bu tarihten sonra buz kazması, düşmeyi durdurucu yönde hayati bir fonksiyonda kazandı. (Bu balta Amerikan Dağcılık Müzesinde sergilenmektedir)
Temel olarak buz kazmaları 2 türdür. KLASİK KAZMA VE TEKNİK KAZMALAR. (Bu tasnifi; yürüyüş, dağcılık ve teknik kazma olarak yapanlar da mevcuttur.)
KLASİK KAZMALAR: Uzunlukları 55-75 cm. arasındadır. Genellikle teknik çıkış gerektirmeyen bölgelerde, emniyete almada ve düşüşü durdurmada kullanılırlar.
TEKNİK KAZMALAR: Buz tırmanışları için tasarlanmışlardır. Sapları 50 cm. kadardır ve klasik kazmalara göre daha kısadır. Ayrıca saplarıda eğimlidir.