DOĞAYA KAÇIŞ

Sabah 07.00’da uyandırdılar. Hemen hazırlandım. Bugün son yürüyüş günüm. Akşam Olimpos’tan eve dönüş var. Bu güzel günlerin bitmesinden doğan bir hüzün ile, eve kavuşacak olmanın verdiği sevinç bir arada.. Karmakarışık duygular içindeyim.

Çantamı topladım. Bir takım temiz kıyafeti diğerlerinden ayrı paketledim. Olimpos’ta giyeceğim. Son gün olması sebebiyle tüm fazla ağırlıklarımı, rakı bardağımı, anteni kırık radyomu bir çöp torbasına doldurup attım.

Bugünkü hedef Musa Dağı ve Olimpos.

Adrasan sahili boyunca yürüyünce bir yol ayrımına geliyorsunuz. Biri sola giden asfalt yol. Diğeri sahile parelel giden parke taşlı yol. Tam yol ayrımında da sarı bir Likya yolu tabelası. Tam iki yolun ortasına bakıyor. Hangisini gösteriyor belli değil. Rehber kitapta Likya yolunun asfalt yolu takiben, narenciye bahçeleri ve seraların olduğu biri düzlükten geçtiği yazıyor. Dün Murat’a sormuştum.  Murat Likya Yolunu bilmediğini, ama seraların ve narenciye bahçelerine asfaltı izlediğim zaman ulaşacağımı söylemişti.

 Tahtalı uzaktan sislerin arasından gözüküyor. (Fotoğrafı iyi çekememişim.)

Aslında sormaya ne hacet. Rehber kitap asfalt yol diyor ve tek bir asfalt yol var. Soldaki yola girdim. Gene harika bir gün var. Bakına bakına yürüyorum. Biraz sonra narenciye bahçeleri ile seraların olduğu bölgeye de geldim. Yürümeye devam. Ancak hep yerleşim yerleri içindeyim ve hiç Likya Yolu işareti görmedim. Gerçi şehir giriş çıkışlarında ve bu tip yollarda çok seyrek oluyor ama, mutlaka 1-2 tane oluyor. Oysa şu ana kadar hiç görmedim.

Biraz sonra bu yolun Çavuşköy’e doğru gittiğini fark ettim. Likya yolu Çavuşköye girmiyor. Yanlış yoldayım. Sabah marketini açmaya çalışan genç bir çocuk gördüm. Ona sordum. Evet yanlış yoldayım. Likya yolu, Adrasan’da ki yol ayrımından sağa doğru, nehri takip eden yol. En az 2 km. geldim, 2 km. de dönmem gerek. Bu asgari 1 saat zaman kaybı demek. Kitabı, haritaları  çıkarıp baktım ve kendime inanılmaz derecede öfkelendim. Ben asfalt yol lafına takılıp kalmışım. Yoksa kitapta açık bir şekilde nehri takip eden yol diyor. Ayrıca harita da sağa dönüleceğini gösteriyor. Bile bile lades.

Öfkeyle geri döndüm. Sabah ki ruh halimden eser kalmadı. Moral şu an sıfır. Adrasan’a dönüp doğru yola girdim. Kaybettiğim zamanı telafi için çok hızlı yürüyorum. Sağımı solumu hiç gördüğüm yok. Öfkem tam gaz devam ediyor. Niye öfkeleniyorum ki. Alt tarafı kaybettiğim 1 saat zaman, biraz da ilave yorgunluk. Ama o an bunları kendime anlatma imkanım yok.

Biraz sonra Musa Dağı çıkışı başladı ama ne çıkış. Çık çık bitmiyor. İnanılmaz uzun geldi bana. Ama gerçekten çıkış mı uzun, yoksa benim psikolojim mi bozuk o an emin değilim. Hızlı ve molasız uzun süre tırmanmaktan dolayı en sonunda yoruldum. Yorgunluk bana iyi geldi, öfkem yatıştı. Artık, sık sık mola vererek, daha yavaş tırmanıyorum. Saat 14.00 gibi çıkış bitti ve çoban kulübesinin olduğu zirveye ulaştım. Burada, yolun alt tarafında biri yazın kuruyan 2 adet su kaynağı olduğu yazıyor. Ama ben bakmadım bile, çünkü 1i5 litre suyum var daha ve Olimpos’a çok kalmadı.

Duraksamadan yola devam ettim. Çünkü Olimpos’tan ana yola çıkan son minibüsü yakalamalıyım. İniş başladı. Sol ayağımda ki ağrı ve sağ ayağımdaki su toplamış parmağım canımı acıtıyor. Her iki sorun da yürümeme engel değil ama yürüyüş kalitesini düşürüyor, keyifsiz hale getiriyor. Bu arada Tahtalı Dağı, karlı tepeleriyle, tüm haşmetiyle görünüyor pusların arasında. Fotoğrafını çekmeye çok uğraştım ama, çok puslu olduğu için belli olmuyor.

Nihayet saat 16.00 gibi Olimpos’a geldim. Ana yola giden minibüsler, antik kentin önünden her 2 saatte bir kalkıyorlarmış ve son arabada 17.00 de. Daha bir saatim var.

Antik kent girişinde Pehlivan adında bir kafe-pansiyon var. Oraya girdim ve bir çay söyledim. Tuvaletinde elimi yüzümü yıkayıp, kıyafetlerimi değiştirdim ve şöyle bir Olimpos’u dolaşmaya çıktım. Olimpos’u deniz kenarında bir yer olarak hayal ediyordum ama, tüm tesisler içeride, nehrin kenarındaymış. Ama çok hareketli bir yer. Daha sezon açılmamasına rağmen kalabalık. Sezonda kim bilir nasıldır?

Minibüs saati yaklaşıyor. Geri döndüm. Minibüs geldi, bindim. 15 dakika sonra anayoldaydım. Yolun kenarında bekleme gibi bir yer  var. Hatta 2 otobüs firmasının yazıhanesi de var burada. Orada indim. 5 dakika sonra  Antalya minibüsü geldi.

Antalya buradan 70 km. Minibüs ücreti 10 TL. Şaşırdım. Bu fiyatla para kazanmak imkansız. 19.30 gibi Antalya otogarındaydım. Saat 21.30’da Bandırma’ya giden otobüse biletimi aldım. Gönen oradan 50 dk. Yarın saat 10.00 gibi evde olacağım.

Garajda, otobüste sürekli yaşadıklarımı ve gelecekte yapacağım yürüyüşleri düşündüm. Çadırımı, ocağımı değiştirmeliyim türü, bu yürüyüşte edindiğim deneyimlerle, sonraki yürüyüşleri nasıl daha sağlıklı hale getiririmi aradım yol boyunca.

Daha bu yürüyüşün dönüş yolunda, St. Paul Yolunda, Karia Yolunda yapacağım yürüyüşleri hayal ediyorum ve heyecanlanıyorum. Umarım bu hayallerimi de gerçekleştiririm.